Prairie - boomloze, met welig gras begroeide vlakte in het binnenland van Noord-Amerika.

Het is een omslag in denken die toch past in de huidige tijd. Geen strakke tuin, geen intensieve bewerking maar een natuurlijke uitstraling en beplanting die los oogt, zorgt voor beweging en léven in de tuin. Die veranderd en verrast én (niet onbelangrijk) niet veel werk vraagt.

Want inmiddels beseffen we: leven is niet alleen groen maar dieren en insecten mogen /horen in de tuin en ook (hemel)water heeft een plek nodig.

Dit alles heeft consequenties voor het gebruikt en keuze van de planten, bomen, struiken en grassen. De soorten, het onderhoud, de ruimte. Dat dit enige kennis van beplanting en plaats vraagt is duidelijk, gelukkig is er al veel over geschreven en gepubliceerd dus

is het terug te vinden. Hulp hierbij is plantenkennis(!) en een omslag in onderhoudsdenken. Dit laatste slaat op het winterbeeld in de tuin: het is niet de bedoeling deze in de herfst 'kaal'  te maken. Dan verwijder je namelijk voedsel en schuilplaats voor vogels en andere dieren. In het voorjaar kan de tuin 'bewerkt' worden, voor de bollen (die ertussen geplant kunnen worden) opkomen. De grassen kunnen gemaaid/ afgeknipt worden en oude bloeiwijzen verwijderd, het is even kaal maar als dit goed aan het groeiseizoen aansluit is deze 'lege' periode snel gevuld door 'vers' groen.

Het is leren en ontdekken wat de tuin zo in de winter bied: vogels die komen zoeken en schuilen, beesten die rondscharrelen, bij ons zelfs een egel die door de tuin schuift. Met rijp op -vooral-  grassen en wind die voor beweging zorgt, is de tuin een plaatje en zeer de moeite waard. Doordat de tuin 'vol'  blijft staan heb je ook minder snel katten in de tuin. Voor sommigen wennen maar nogmaals: het geeft een heel andere beleving in de winter.